Физика ғылымы мен экспрессивтік стилистика арасындағы байланыс тілдің ғылыми және көркем қызметтерінің өзара ықпалдасуы арқылы көрініс табады. Физика тек табиғат құбылыстарын зерттейтін нақты ғылым емес, сонымен қатар тілдік бейнеліліктің ерекше қайнар көзі болып табылады. Физикалық терминдер мен ұғымдар көп жағдайда метафоралық сипат алып, көркем мәтінде экспрессивтік қызмет атқарады.

Физикалық құбылыстар — қозғалыс, энергия, тартылыс, жарық, толқын, масса, жылдамдық, өріс сияқты ұғымдар — ғылыми тұрғыдан нақты мағынаға ие болғанымен, көркем және публицистикалық мәтіндерде эмоциялық және символикалық реңкпен қолданылады. Мысалы, «ол мені өз орбитасына тартты», «жүрегімде энергия оянды», «сезім толқыны», «өмірдің импульсі», «жарық сәуледей үміт» деген тіркестер физика терминдерінің поэтикалық әлеуетін дәлелдейді.

Ғылыми тіл мен экспрессивтік стилистика арасындағы өзара байланыс зерттеу дискурсында да байқалады. Физика саласындағы ғылыми еңбектерде авторлар зерттеу нәтижесін сипаттау барысында белгілі бір дәрежеде бағалауыш немесе эмоциялық реңкі бар сөздерді қолданады: «айрықша нәтиже», «жоғары дәлдік», «таңғаларлық құбылыс», «аса күрделі процесс» сияқты тіркестер ғылыми мәтіннің әсерлілігін арттырады. Бұл тәсіл ғылыми коммуникацияны жандандырып, ақпаратты қабылдауды жеңілдетеді.

Физика тілінің көркем әдебиетте қолданылуы — тілдің метафоралану процесінің айқын көрінісі. Физикалық ұғымдар адамның ішкі әлемін, сезім динамикасын және әлеуметтік құбылыстарды сипаттауда бейнелі құрал ретінде қызмет етеді. Мұндай қолданыстар ғылыми терминдердің семантикалық ауқымын кеңейтіп, тілдің экспрессивтік әлеуетін күшейтеді.

Қорыта келгенде, физика ғылымының экспрессивтік стилистикамен байланысы ғылым мен өнердің, рационалдық пен эмоцияның тоғысу нүктесінде жатыр. Физика терминдерінің көркем және метафоралық мағынада қолданылуы тілдің бейнелеу мүмкіндігін арттырып қана қоймай, адамның әлемді қабылдау тәсілін де тереңдетеді. Осылайша, физика тілі тілдік жүйенің функционалдық стильдер арасындағы өзара ықпалдастықтың маңызды элементіне айналады.

Физика – әлемнің жүрегі соғатын тылсым ырғақ. Ол көрінбейтін заңдар мен көзге ілінбес күштердің сырын ашады. Әрбір толқын, әрбір жарық сәулесі, әрбір тыныс – осы ұлы ғылымның үнсіз әуені. Физика – қозғалыстың поэзиясы. Атомдар мәңгі айналыста, планеталар орбитасында тербеледі, ал уақыт өз осін айналып, бәрін өз заңына бағындырады. Бәрі қозғалыс, бәрі энергия. Адамның ойы да, жүрегі де – бір кішкентай ғалам. Онда тартылыс бар, тебіліс бар, жарық пен көлеңке бар.

Кейде өмір де Ньютонның заңына ұқсайды: біреу саған әсер етсе, сен де міндетті түрде жауап бересің. Әр әрекеттің өз қарсы әсері бар. Тек кейде ол механикалық емес, рухани сипатта көрінеді. Бір жылы сөз энергияның толқынын тудырып, бүтін әлемді өзгерте алады.

Жарық – физиканың жүрегі. Ол тек фотондар ағыны емес, үміттің символы. Түнектен жарыққа ұмтылу – адамның да, табиғаттың да мәңгі заңы. Әлемнің бар сұлулығы жарықта көрінеді, ал жарық физикасыз өмір сүре алмайды. Физика бізге тәртіпті, үйлесімділікті, тепе-теңдікті үйретеді. Әр формула – ойдың мүсіні, әр заң – ғаламның тынысы. Ал ғалам – ең ұлы лаборатория. Онда біз де бір бөлшекпіз, бірақ сол бөлшектің ішінде тұтас әлемнің мәні бар.

Физика — бұл тек формулалар мен заңдар жүйесі емес. Ол — әлемді түсінудің терең философиясы. Әрбір қозғалыс, әрбір жарық сәулесі, әрбір тыныштықтың өзінде физиканың заңы мен өмірдің мәні жатыр. Адам өмірі де физикалық әлемнің заңдылығымен үндес. Біз үнемі қозғалыстамыз — денеміз ғана емес, ойымыз, сезіміміз, арманымыз да қозғалыс үстінде.

Ньютон айтқандай, әрбір әрекетке қарсы әсер бар: біз жақсылық жасасақ — ол бізге қайтып оралады, егер ауыр сөз айтсақ — оның да толқыны өзімізге жетеді. Демек, физика тек материяның ғана емес, адам рухының да заңдарын бейнелейді. Энергия сақталады дейді физика. Шынында да, адам бойындағы мейірім мен жылу да жоғалмайды — ол басқаға беріліп, қайта оралады.

Әлемдегі барлық нәрсе — байланыс, өзара тәуелділік. Бұл Эйнштейннің салыстырмалылық теориясындағыдай: бәрі бір-бірімен байланыста, бәрі бір-біріне әсер етеді. Жарық – физиканың да, өмірдің де басты нышаны. Жарықсыз ғалам да, адам да өмір сүре алмайды. Ол – білімнің, үміттің және рухани оянудың символы. Күн сәулесі қалай тіршілікті оятады, дәл солай адамның ішкі жарығы да айналасындағыларға жылу береді.

Физика тепе-теңдік пен үйлесімділікті үйретеді. Табиғаттағы әрбір бөлшек өз орнында, әрбір қозғалыс – заңға бағынады. Сол сияқты, адам өмірінде де тепе-теңдік қажет: сезім мен сана, әрекет пен ой, үміт пен шындық арасында.

Қорыта айтқанда, физика — әлемнің философиясы, ал философия — адамның ішкі физикасы. Ғылым бізге табиғаттың сырын ашуды үйретсе, өмір сол заңдардың адам жанына қалай әсер ететінін көрсетеді. Физика мен философияның түйіскен жерінде адам өз болмысының мәнін табады.

Физика ғылымының экспрессивтік стилистикамен байланысы ғылым мен өнердің, рационалдық пен эмоцияның тоғысу нүктесінде жатыр. Физика терминдерінің көркем және метафоралық мағынада қолданылуы тілдің бейнелеу мүмкіндігін арттырып қана қоймай, адамның әлемді қабылдау тәсілін де тереңдетеді. Осылайша, физика тілі тілдік жүйенің функционалдық стильдер арасындағы өзара ықпалдастықтың маңызды элементіне айналады.