Қазақ халқының мәдениеті – ғасырлар бойы қалыптасқан асыл мұра. Ол халықтың тарихымен, тұрмыс-тіршілігімен, дүниетанымымен тығыз байланысты. Әрбір дәстүр, әрбір әдет халықтың өмір салтын көрсетіп қана қоймай, оның рухани байлығын да паш етеді. Қазақ мәдениетінің ең басты ерекшелігі – қонақжайлық. «Қонақ келсе – құт» деп білген қазақ әрқашан дастарқанын жайып, келген жолаушыны төріне отырғызған. Бұл қасиет қазақ халқының кеңпейілдігін, дарқандығын дәлелдейді.

Салт-дәстүрлер – қазақ мәдениетінің ажырамас бөлігі. Бесікке салу, тұсаукесер, беташар сияқты әдет-ғұрыптар ұрпақты тәрбиелеудің ерекше жолы болған. Әр дәстүрдің өзіндік мәні, тәлімдік мазмұны бар.

Өнер де қазақ мәдениетінде ерекше орын алады. Ән мен күй – халықтың жаны, жүрегінің үні. Домбырадан төгілжен күй елдің тарихын, мұңын, қуанышын жеткізген. Жыраулар мен ақындар отты сөздерімен халықты бірлікке шақырған.

Қазақ мәдениетінде үлкенді сыйлау, ата-ананы құрметтеу – басты қағида. «Атаңды анаңдай сыйла, анаңды арудай сыйла» деген сөз соның айғағы. Бұл мәдениет тек отбасы шеңберінде ғана емес, бүкіл қоғамда көрініс тапқан.

Ұлттық киімдер, ою-өрнектер де мәдениеттің бір бөлігі. Сәукеле мен камзол, шапан мен мәсі – халықтың әсемдікке, сұлулыққа деген көзқарасын білдіреді. Әр өрнекте, әр кестеде терең мағына бар.

Қазақ мәдениеті табиғатпен етене байланысты. Даланың кеңдігі, таудың асқақтығы, өзен-көлдің тазалығы халықтың ойы мен өнеріне әсер еткен. Қазақтың жырларында, күйлерінде табиғатпен үндестік жиі суреттеледі.

Қазақ халқының мәдениеті – ұрпақтан-ұрпаққа берілетін асыл қазына. Оны сақтау – әр қазақтың парызы. Өйткені мәдениет – халықтың жаны. Мәдениеті жоқ ел – болашағы жоқ ел. Ал мәдениеті бай халық – мәңгі жасайды.

Қазақ халқының ұлттық киімі – халықтың мәдениеті мен тарихының айнасы. Ол ұлттың тұрмыс-тіршілігін, табиғат жағдайын және эстетикалық талғамын көрсетеді. Қазақтың киімдері ерлер, әйелдер және балалар киімі болып бөлінеді. Ер адамдар көбінесе шапан, ішік, тон, жейде, шалбар киген. Әйелдер киімі ерекше сәнділігімен және әсемдігімен ерекшеленеді. Қыз-келіншектер камзол, көйлек, кестелі кимешек пен сәукеле таққан.

Ұлттық киімде көбінесе жібек, барқыт, мақпал, былғары сияқты табиғи материалдар қолданылған. Киімнің әрбір бөлігі белгілі бір мағынаны білдіреді. Мысалы, сәукеле – ұзатылған қыздың жаңа өмірге аяқ басқанын білдіреді. Ал кимешек – аналардың инабаттылығы мен салиқалылығын бейнелейді. Ер адамдардың бөрігі батырлық пен ерліктің нышаны саналған. Қазақ шапаны – сыйлы қонаққа тарту етілетін ең қадірлі сый.

Киімдерге ою-өрнек ерекше мән беріп тігілген. Әр өрнектің өз атауы мен мағынасы бар, мысалы «қошқар мүйіз», «түйе табан». Киімнің түсі де белгілі бір мағынаға ие болған. Ақ түс – тазалық пен пәктіктің, қызыл түс – қуаныш пен өмірдің белгісі.

Қазақтар киім тігу өнерін ұрпақтан ұрпаққа мұра етіп қалдырған. Киім тігу ісі әйел адамдардың ең маңызды қолөнерінің бірі болған. Тігіншілер киімді адамның жасына, әлеуметтік дәрежесіне және маусымға қарай тіккен. Мысалы, балалар киімдері жеңіл және ыңғайлы етіп жасалған. Қыста жүннен, қой терісінен тігілген жылы киімдер киген. Жазда жұқа матадан тігілген жеңіл киімдер киілген.

Ұлттық киім тек тұрмыстық емес, салт-дәстүрде де маңызды орын алған. Той-думандарда, беташар мен сүннет тойларда ұлттық киім кию әдетке айналған.

Қазіргі кезде ұлттық киімдер заманауи сән үлгісінде қайта жаңғырып келеді. Көптеген дизайнерлер ұлттық нақыштағы киім үлгілерін дүниежүзілік сән көрсетілімдеріне шығарып жүр. Ұлттық киім арқылы қазақ халқының бай мәдени мұрасы танылады. Ол біздің ұлттық рухымызды көтеріп, болмысымызды айқындайды. Әрбір қазақстандық өз ұлтының киімін құрметтеп, мақтан тұтуы қажет. Себебі ұлттық киім – өткен мен бүгінді жалғап тұрған алтын көпір.

Ұлттық салт-дәстүр – халықтың рухани бейнесі, ғасырлар бойы қалыптасқан өмірлік тәжірибесі мен мәдениетінің айнасы. Әрбір дәстүр – ата-бабамыздың даналығы, әрбір салт – қоғамның бірлігін сақтаған алтын көпір. Мәдениет арқылы халық өз тарихын, табиғатты, өмір сүру қағидаларын ұрпаққа жеткізеді.

Той мен мерекелерде, үйлену мен туған күндерде, жиналыстар мен қонақжайлылықта көрінетін дәстүрлер – халықтың жүрегінің үні. Оларда тек рәсімдер емес, адамның өмірге деген көзқарасы, махаббаты, сыйластығы, бір-біріне деген құрметі көрініс табады. Әр дәстүр – ұрпаққа рухани сабақ беретін өмір мектебі, әр салт – адамгершілік пен ізгілік жолының белгісі.

Ұлттық мәдениет – тек сыртқы көріністер емес, ол адамның бойына сіңген мінез-құлық, тіл, өнер және әдет-ғұрыптың тұтас жүйесі. Қазақтың күйі мен термесі, ұлттық киімі мен әшекейі, ас мәзірі мен ойындары – бәрі халықтың өзіндік танымын, әлемді қабылдауын, өмірді бағалауын көрсетеді.

Ұлттық салт-дәстүр мен мәдениет ұрпаққа рухани дәнекер болады. Олар арқылы адам өзінің тамырын, ата-бабасынан қалған рухани мұраны, елдік пен ұлтының мәнін сезінеді. Мәдениет – өткен мен бүгінді, дәстүр мен заманауи өмірді байланыстыратын алтын көпір.

Ұлттық салт-дәстүр мен мәдениет – халықтың жан дүниесінің айнасы, рухани құндылықтардың қорғаны. Олар адамға өмірді түсінуді, тарихын қадірлеуді, бір-біріне сыйласты ұстануды үйретеді. Халық өз дәстүрін сақтаған сайын, мәдениеті де мәңгі жасай береді, ұрпаққа даналық пен тәрбие сыйлайды.

Мәдениеттану ғылымымен экспрессивтік стилистиканың консолидациялануы қазақ тілі мен мәдениеттің өзара байланысын көрсетеді. Қазақ халқының бай мәдени мұрасы, ұлттық киімдері, салт-дәстүрлері экспрессивтік стилистиканың құралдары арқылы терең мәдени ой-сезімдерді әсерлі жеткізген. Осылайша, мәдениеттану мен стилистика бір-бірін толықтырып, қазақ халқының мәдени мұрасының дамуына үлес қосады.